این منطقه را به دلیل ناپدید شدن های مرموز هواپیما نامیدند
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۵۵۴۵۷
به گزارش صدای ایران،مجاورت مثلث برمودا یکی از پرترددترین خطوط حمل و نقل دریایی در جهان است که کشتیها بهطور مکرر از آن عبور میکنند و به بندرهای قاره آمریکا، اروپا و جزایر کارائیب میروند. کشتیهای تفریحی بهطور منظم از این منطقه میگذرند و هواپیماهای تجاری و خصوصی بهطور منظم بر فراز آن پرواز میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اولین ادعای ناپدیدشدن غیرعادی در برمودا را ادوارد ون وینکل جونز در ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۰ در مجلهٔ میامی هرالد (آسوشیتد پرس) ارائه داد. دو سال بعد، مجلهٔ فیت مقالهای کوتاه از جورج ایکس با عنوان «رمز و رازهای دریا پشت دربهای ما هستند» منتشر کرد در این مقاله دربارهٔ از دست دادن بسیاری از هواپیماها و کشتیها از جمله پرواز ۱۹ بهطور جامع صحبت شدهاست. در آوریل ۱۹۶۲، مجلهٔ لژیون آمریکایی ادعا کرد که نکتهٔ مهمی در پرواز ۱۹ وجود داشتهاست. این مجله ادعا کرد که فرماندهٔ مأموریت گفتهاست: «ما در حال ورود به آبهای سفید هستیم و هیچ چیز خوب به نظر نمیرسد. ما نمیدانیم که در کجا هستیم. آب سبز است یا سفید؟» حتی شایعه شد که پرواز ۱۹ به مریخ فرستاده شدهاست. این مقاله برای نخستین بار نشان داد که مردم از وقایع رخداده در این منطقه را دنبال میکنند. در فوریه ۱۹۶۴، «وینسنت گادیس» در مجلهٔ ارگزوا در مقالهای به نام «مثلث برمودا قاتل است» دربارهٔ پرواز ۱۹ و دیگر رخدادهای این منطقه نوشت. در سال بعد، گادیس مقالهٔ خود را تا جایی گسترش داد که تبدیل به یک کتاب شد.
«لورنس دیوید کخ» پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و نویسندهٔ کتاب «راز مثلث برمودا» در سال ۱۹۷۵ ادعا کرد راهحلی در اینباره پیدا کردهاست. او اظهار داشت که نوشتههای گادیس و دیگر نویسندگان دربارهٔ این پدیده بیش از حد اغراقآمیز بودهاست. دیوید کخ با پژوهشهای خود، اشتباهات و تناقصات بسیاری بین حساب و اظهارات چارلز برلیتز و شاهدان عینی و بازماندگان کشف کرد که بسیاری از اطلاعات مربوط به کشتیهای بادبانی و ناپدیدشدن آنها را کشف کرد. مجموع پژوهشها عبارتند از:
کشتیها و هواپیماها که بزرگتر از بقیه بودند گرفتار طوفان گرمسیری شدند و تعدادی از آنها ناپدید شدند و چارلز برلیتز و نویسندگان دیگر یادکردن طوفان در این حوادث را از یاد بردهاند.
برخی از اطلاعات موجود در پژوهشهای دیگر اغراقآمیز بود. به عنوان مثال، کشتی ناپدید میشد و اما پرسش نامشخص اینجاست که چرا برخی از هواپیماها به سختی خود را به بندر رساندند و گرفتار مثلث برمودا نشدند.
با توجه به غرق شدن کشتی نفتکش در سال ۱۹۷۲، قطعاتی از بقایای آن در خلیج مکزیک پیدا شد. محققان دریافتند که کاپیتان کشتی در دفتر کابین، یک فنجان قهوه را به سختی در دستش فشرده و در همان حال جان دادهاست.
موقعیت مثلث
نخستین مرزهای اعلام شده برای مثلث به مقالهای که وینست گادیس در سال ۱۹۶۴ میلادی نوشته بود بازمیگردد. در آن مقاله سه رأس مثلث بر روی میامی فلوریدا، سان خوآنِ پورتوریکو و بر روی جزیرهٔ برمودا در وسط اقیانوس اطلس میافتاد. اما نویسندههای بعدی این مرزبندی را نپذیرفتند و رأسهای تازهای را برای مثلث مشخص کردند که ناحیهای به مساحت ۱٬۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع تا ۳٬۹۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع را دربرمیگرفت.
کمکم چنان شد که پذیرش هر رویداد درون مثلث، به شخصی که گزارش آن را مینوشت بستگی پیدا کرده بود. انجمن نامهای جغرافیایی ایالات متحده چنین مثلثی را به رسمیت نمیشناسد و در نقشههای سازمانهای دولتی آن را نمیآورد.
نقشهٔ جغرافیایی مثلث برمودا بر روی بخشی از اقیانوس اطلس در سواحل جنوب شرقی آمریکا واقع است. رأس آن نزدیک برمودا و قسمت انحنای آن از سمت پایین فلوریدا گسترش یافته و از پورتوریکو گذشته، به طرف جنوب و شرق منحرف شده و از میان دریای سارگاسو گذر کرده و دوباره به سوی برمودا بازگشتهاست. طول جغرافیایی در قسمت غرب مثلث برمودا ۸۰ درجهاست.
این ناحیه یکی از پر رفتوآمدترین خطهای سفرهای دریایی است و روزانه کشتیهایی از اروپا، قاره آمریکا و جزیرههای کارائیب در آن منطقه رفتوآمد میکنند. کشتیهای تفریحی از فلوریدا یا پروازهای تجاری و هواپیماهای شخصی به فراوانی از فلوریدا، کارائیب و آمریکای جنوبی به این منطقه سفر میکنند.
تا پیش از استفاده از جیپیاس، قطبنما اصلیترین وسیله ناوبری محسوب میشد و بدین ترتیب قطبنما یکی از دلایل یادشده در حوادث مثلث برمودا معرفی شدهاست. بسیاری از فرضیهها حامل این پیام بودند که ممکن است در این منطقه ناهنجاریهای مغناطیسی غیرعادی وجود داشته باشدو هیچگاه نمیتوان آنها را پیدا کرد. قطبنما میل مغناطیسی دارد و گاهی اوقات دچار اشتباه میشود. مثلث برمودا نیز دارای قطب مغناطیسی شمال است و دریانوردان این واقعیت را از قرنها پیش متوجه شده بودند. برای مثال، دریانوردان ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۰ بر روی خط ویسکانسین حرکت میکردند ولی در نهایت به خلیج مکزیک رسیدند. در حالی که عموم مردم فکر میکنند که میل مغناطیسی قطبنما یک پدیدهٔ مرموز است.
شاید شما هم راجع به مثلث برمودا چیزهایی شنیدهاید که درک و فهم آن کمی دشوار و غیرمنطقی به نظر میرسد. شاید هم شما از آن دسته افرادی هستید که اصلا هیچ اطلاعی از این موضوع نداشته و علاقه دارید تا با آن آشنا شوید. در هر دو صورت فرقی نمیکند و اگر حتما علاقه دارید تا به صورت کامل با این موضوع جالب و بسیار جذاب آشنا شوید این مطلب پرهیجان را از مجله علی بابا از دست ندهید زیرا در این مطلب ما قصد دارید به تمامی سوالات شما پاسخ دهیم.
نباید در این مکان منتظر موجودات فضایی یا ماشین پرواز باشید، اما از طرفی باید به این نکته توجه کنید که این مختصات افراد زیادی را با هر دلیل و نظریهای که ممکن است وجود داشته باشد ( حتی اشتباهات انسانی) به کام مرگ کشیده است.
آیا مثلث برمودا هنوز هم خطرناک است؟
جواب این سوال مثبت است و طبق اخرین گزارشات موجود در سال 2019 سه سانحه هوایی در مثلث برمودا رخ داده که همچنان علامت سوال باقی مانده است.
راز مثلث برمودا
دانشمندان و کارشناسان تا به حال نظریههای بسیار زیادی را عنوان کردهاند که از آخرین نظریهها راجع به مثلث برمودا میتوان به ابر شش ضلعی و آتشفشان اقیانوسی اشاره کرده که در مقاله هر دو آنها توضیح داده شده است.
مثلث برمودا که برخی آن را با نام مثلث شیطان یا دریای مرگ میشناسند، یک منطقه در ناحیه غربی اقیانوس اطلس شمالی است. گفته میشود در این محدوده بیش از 50 کشتی ناپدید شده و هیچ اثری تا به امروز از آنها برجای نمانده است. حتما به این نکته فکر میکنید که این موضوع خیلی پیچیده نیست و ممکن است این منطقه دارای شرایط نامساعدی باشد.
اما نکتهای که این محدوده را بسیار خاص و ترسناکتر میکند این است که طبق اطلاعات منتشر شده 21 هواپیما نیز هنگام ورود به این منطقه ناپدید شدهاند و تا به امروز کسی از آنها هیچ خبری ندارد. نظریههای بسیار زیادی در مورد مثلث برمودا وجود دارد که تا به امروز هیچ کدام از آنها قطعی نشده و این عمل باعث شده تا هنوز مثلث برمودا یک علامت سوال بزرگ برای داشنمندان و مردم جهان باقی بماند.
دو نظریه که بسیار در بین مردم رایج بوده نسبت دادن این مکان به یک ماشین زمان بسیار غولپیکر و فعالیت موجودات فرازمینی در این مکان است.
طبق اطلاعاتی که از مثلث برمودا وجود دارد، مساحت این منطقه بین یک میلیون و سیصد کیلومتر مربع تا سه میلیون و نهصد کیلومتر مربع تخمین زده شده است و هنوز بین ابعاد آن اختلاف نظر وجود دارد. نکته جالبی که وجود دارد انجمن جغرافیای ایالات متحده این مثلث را به رسمیت نمیشناسند و در نقشههای سازمانهای دولتی اسمی از آن برده نمیشود.
مثلث برمودا بر روی آبهای اقیانوس اطلس و در سواحل جنوب شرقی آمریکا واقع شده است. راس این مثلث نزدیک برمودا، قسمت انحنای مثلث از سمت پایین فلوریدا گسترش یافته و با عبور از پورتوریکو به سمت جنوب و شرق منحرف میشود و از دریا سارگاسو گذر کرده و دوباره به سمت برمودا باز میگردد.
نخستین بار در 17 سپتامبر 1950 ادوارد ون وینکل جونز (Edward Jones) ناپدید شدن برخی از هواپیماهای و کشتیها در مجله میامی هرالد خبر داد که برای اولین بار مثلث برمودا بر زبانها افتاد. دو سال پس از این موضوع، مجله فیت مقالهای کوتاه با عنوان «رمز و راز دریا پشت دربهای ما هستند» با اشاره به مثلث برمودا این مسئله را برای مردم بسیار پر رنگتر کرد.
در این مقاله به از دست دادن کشتی و هواپیماهای بسیار زیاد از جمله پرواز 19 اشاره شد. 10 سال بعد در اوریل 1962 مجله لوژیون آمریکا ادعا کرد که موضوع مهمی راجع به پرواز 19 وجود داشته است. این مجله ادعا کرد که فرمانده عملیات این پرواز گفته است: «ما در حال ورود به آبهای سفید هستیم، ما نمیدانیم کجا هستیم و هیچ چیز خوب بهنظر نمیرسد.» پس این موضوع شایعاتی به وجود آمد که پرواز 19 توسط مثلث برمودا به مریخ فرستاده شده است.
تاریخچه و ادعاهای زیادی درباره مثلث برمودا وجود دارد که ممکن است برخی از آنها شایعه و برخی واقعیت باشد، اما ما دو مورد از معروفترین رخدادها را به شما معرفی میکنیم.
اتفاقات مثلت برمودا
مثلث برمودا، بخشی از اقیانوس اطلس شمالی در شمال امریکا است که گفته میشود بیش از 50 کشتی و 20 هواپیما به طور اسرارآمیزی در آن ناپدید شدهاند. منطقهای که مرزهای آن مورد توافق جهانی نیست. یک مثلث مبهم که توسط ساحل اقیانوس اطلس در فلوریدا، برمودا و آنتیل بزرگ مشخص میشود. اتفاقات مثلث برمودا بسیار عجیب هستند و هر یک داستانهایی را نقل میکنند. در ادامه چند مورد از این اتفاقات اسرارآمیز را میخوانیم.
گم شدن کشتی یواساس سایکلوپ (USS Cyclope)
بزرگترین کشتی نیروی دریایی ایالات متحده چطور بدون هیچ ردی ناپدید شد؟ این سوالی بود که در مارس 1918 در ذهن بسیاری از مردم به وجود آمد؛ هنگامی که یک ناو بزرگ آمریکایی به نام یواساس سایکلوپ، در سفر بین هند غربی به بالتیمور ناپدید شد. با گذشت یک قرن، هنوز پاسخی برای آن پیدا نشده جز اینکه مثلث برمودا کشتی را در کام خود فرو برده است.
سایکلوپ تقریبا 170متر طول داشت. 309 خدمه در کشتی کار میکردند و حدود 11 هزار تن منگز را جابجا میکرد. کشتی از سال 1910 با موفقیت قایقرانی میکرد و بین دریای بالتیک، کارائیب و مکزیک در سفر بود. این کشتیِ باری، زغال سنگ را در سراسر جهان منتقل میکرد و در کمک به پناهندگان هم دستی داشت.
اما در سال 1917، هنگامی که آمریکا وارد جنگ جهانی اول شد، سایکلوپ یک دارایی کلیدی دریایی به حساب میآمد. این کشتی نیروها و زغال سنگ را برای سوخترسانی به کشتیهای دیگر در سراسر جهان منتقل میکرد.
از اتفاقات مثلث برمودا این است که در مارس 1918، محموله جدیدی به کشتی تحویل داده شد: صدها تن سنگ معدن منگنز متراکم، که در فولادسازی استفاده میشد. سایکلوپ در برزیل بارگیری کرد، سپس به باربادوس رفت تا بتواند برای سفر طولانی به خانه خود یعنی بالتیمور تامین شود. آخرین پیام دریافت شده از کشتی این بود که گفت: «آبوهوا بسیار خوب است». اما در این سفر انگار که چیزی به هم ریخت و هیچکس دیگر از سایکلوپ نه چیزی دید و نه چیزی شنید. حتی بدون پیام درخواست کمک از رادار برای همیشه محو شد!
استاد دانشگاه گریفیتس در کوئینزلند، شین ساترلی، به کشف دلیل ناپدید شدن هواپیماها در مثلث برمودا نزدیک شد. وی متوجه شد که هواپیمای اسکادران آمریکایی که از ۵ دسامبر ۱۹۴۵ درباره آن چیزی مشخص نیست، به دلیل اشتباه خلبان ناپدید شد.
۷۵ سال پس از ناپدید شدن پرواز ۱۹ یا گشت گمشده، ساترلی مطمئن است میداند چه اتفاقی برای آن افتاده است.
به گفته وی، پس از آن پنج بمب افکن اژدر Grumman Avenger نیروی دریایی ایالات متحده، به عنوان بخشی از پرواز تحت فرماندهی ستوان چارلز تیلور، از یک پایگاه آموزشی در فلوریدا پرواز کردند. اما چند ساعت پس از ورود به مثلث برمودا، هر ۱۴ خدمه ناپدید شدند. هیئت نجات ۱۳ نفره اعزامی در جستجو نیز از رادار ناپدید شد. خلبانان دیگر توانستند از کار نکردن قطب نما مطلع شوند و به دلیل هوای نامناسب، ناوبری تقریباً غیرممکن بود.
تا اواسط دهه ۱۹۸۰ اعتقاد بر این بود که هنگام عبور از مثلث برمودا، ۲۵ هواپیمای کوچک ناپدید شده اند. هیچ بقایایی یافت نشد. نام فعلی شناخته شده این منطقه آبی با مساحت ۴ میلیون کیلومتر مربع که مرزهایش محدود به سواحل جنوب شرقی ایالات متحده، برمودا و پورتوریکو است، در سال ۱۹۶۴ به آن داده شده است؛ و اولین بار توسط وینسنت گدیس نویسنده آمریکایی در مجله Argosy از این نام (مثلث برمودا) استفاده شد.
آیا ایران «مثلث برمودا» دارد؟
نسخههای دیگری که درادامه در مورد دلیل ناپدید شدهها مشخص شد شامل آدم ربایی توسط برخی بشقاب پرندهها و حتی یک شهر زیر آب بود که گفته میشود کشتیها و هواپیماها را به سوی خود میکشد.
با این حال، بعداً مشخص شد که تعداد کشتیها و هواپیماهای گمشده در مثلث برمودا به تناسب چندان بیشتر از آبهای دیگر نیست. هواپیماهای مسافربری بزرگ در حال عبور از مثلث برمودا هستند و هیچ یک از آنها ناپدید نمیشوند.
این محقق اضافه کرد: برای اینکه آنچه در واقع با پرواز ۱۹ اتفاق افتاده است، باید به طور انتقادی بیندیشید. او ادعا میکند که اشتباه خود آنها منجر به مرگ خدمه شده است. وقتی هوا تاریک شد و وضعیت هوا تغییر کرد، فرمانده تیلور هواپیماها را در مسیر اشتباه هدایت کرد. موارد مشابهی هنگامی که در هنگام پرواز در اقیانوس آرام گم شده بود، پیش از این اتفاق افتاد، اما پیش از این دو بار موفق شد به مسیر برگردد.
اما در دسامبر سال ۱۹۴۵، فرمانده پرواز به علائم مشخص بر روی گیجها اتکا نکرد، بلکه بر اساس آنچه در پشت پنجره دید خطایی مهلک مرتکب شد. در نتیجه هواپیماها به آب سقوط کردند و تقریباً بلافاصله غرق شدند. عامل اصلی دیگر، کم تجربگی بسیاری از خلبانان اسکادران ۱۹ بود. علاوه بر این بسیاری از آنها فقط دوره آموزشی را گذرانده بودند و به درستی برای شرایط اضطراری آماده نشده بودند.
منبع: صدای ایران
کلیدواژه: مثلث برمودا مثلث برمودا مثلث برمودا کیلومتر مربع ایالات متحده اقیانوس اطلس هواپیما ها وجود داشته ناپدید شده ناپدید شدن ناپدید شد مقاله ای پرواز ۱۹ کشتی ها قطب نما بر روی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۵۵۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دینگونک؛ هیولایی مرموز که استعمارگران را میترساند! (+عکس)
این هیولاماهی وحشتناک بود، طول آن حداقل ۴ یا شاید ۵ متر بود. سر بزرگ آن بسته به اینکه از چه کسی و در چه زمانی میپرسیدید، شکلی شبیه پلنگ، سگ یا سمور داشت. این حیوان از دم قوی و پهن خود برای عبور از جریان رودخانههای شرق آفریقا استفاده میکرد.
به گزارش فرادید، برخی گزارش کرده بودند که عاجش مثل عاج یک شیر دریایی سفید و بلند و فلسهایش مانند یک آرمادیلو نفوذناپذیر بود. پاهایش به بزرگی یک اسب آبی بود. بله تعجب نکنید این ماهی چهارپا داشت، اما چنگالهایش به تیزی چنگالهای تیرکس بود! جان آلفرد جردن درباره پاهای این جانور میگوید: «همان ثانیهای که روی دمش ایستاد، به قدری ترسیده بودم که نتوانستم به پاهای او دقت کنم.»
جردن در چادر نشسته بود و پیپ میکشید، در حالی که طوفان تابستانی در مستعمرات بریتانیا در شرق آفریقا کولاک میکرد. اوایل سال ۱۹۰۹ او این جانور قدیمی مخوف را توصیف کرده بود؛ جانوری که به گفته خودش آن را یک یا شاید چند سال قبل، حین شنا کردن وسط انشعابی که دریاچه ویکتوریا را تغذیه میکرد، دیده بود.
اینطور به نظر میرسید که جردن، شکارچی معروف حیوانات بزرگ بریتانیایی و شکارچی بدنام عاج، مشغول آب و تاب دادن به داستانی برای میزبانش، اِدگار بیچِر برانسون، شکارچی آمریکایی است. اما برانسون از کارکنان جردن پرس و جو کرد و فهمید گزارشهای آنها متفاوت است. او گزارش داد برخی از مردم بومی سواحل شمالی دریاچه ویکتوریا این هیولاماهی را «دینگونِک» مینامند.
جردن تنها مسافر سفیدپوستی نبود که از مواجهه با دینگونک خبر میداد. سال ۱۹۰۰، کلِمِنت هیل، ناظر بریتانیایی تحتالحمایه آفریقا، سوار یک کشتی بخار در آبهای شمال شرقی دریاچه ویکتوریا بود که چیزی با سر و گردن از اعماق دریا بیرون آمد و سعی کرد یک ملوان را از سینه کشتی بیرون بکشد.
یکی از نویسندگانی که داستان را پس از مرگ هیل بازگو کرده، خاطرنشان میکند: «او کاملاً مطمئن بود این جانور تمساح نیست.» این گزارش به داستانهای افراد دیگر از مواجههشان با این هیولاماهی، به افسانههای رو به رشد دینگونک در دهه ۱۹۱۰ اضافه شد.
گفته میشود دینگونکها در انشعابات دریاچه ویکتوریا زندگی میکنند، مانند رود ویکتوریا نیل، نزدیک جینگا، اوگاندا که در تصویر میبینید
این لحظهای بود که اروپاییها و آمریکاییها به این نتیجه رسیدند که در آفریقا هر چیزی ممکن است پیدا شود، مهم نیست چقدر ترسناک یا خارق العاده! این خاک فقط زیستگاه فیلها و اسبهای آبی نبود، بلکه محل زندگی فیلها و اسبهای آبی کوتوله نیز بود که اکنون در باغ وحشهای لندن و نیویورک به نمایش گذاشته شدهاند. برای ذهن استعماری کاملاً منطقی بود که هنوز در اعماق آفریقا چیزهای زیادی برای کشف کردن وجود دارد.
سال ۱۹۱۷، جردن درباره رویارویی با یک دینگونک نوشت: «مقابل من یک هیولای کاملاً ناشناخته وجود داشت که من نخستین نفری بودم که باید آن را ضبط میکرد.» او همان رویکرد را به آن موجود داشت که اکثر کاشفان سفیدپوست در کل قاره آفریقا دارند: هیجان مالکیت بر او چیره شد. او تفنگش را بلند کرد و به دینگونک درست پشت گوش پلنگی اش شلیک کرد. به نظر میرسد تمام داستانهای رویارویی یک کاشف سفیدپوست با این موجود با شکار به پایان میرسد.
جردن نوشته است: «سپس یک اتفاق خارقالعاده رخ داد. جانور برگشت و رو به ساحل، مستقیم به هوا پرید. قد آن در حالت ایستاده ۳ یا ۳.۶۵ متر به نظر میرسید. بعد از آن چه اتفاقی افتاد، نمیدانم، چون دل و جراتم را از دست داده بودم و داشتم با دست و پا زدن از ساحل بالا میرفتم.» جردن برای یافتن جسد موجودی که مطمئن بود کشته، باز به رودخانه بازگشت، اما جستجوی او بیفایده بود.
بیشتر آنچه در دنیای انگلیسی زبان امروز در مورد باورهای مردم بومی در مورد دینگونک میدانیم، از طریق گزارشات همین کاشفان سفیدپوست و استعمارگر بدست آمده است. در آن گزارشات دست دوم و سوم، این موجود که نویسندگان غیربومی گاهی و شاید به اشتباه از آن به عنوان اُل-اوماینا و لوکوآتا یاد میکنند، هنوز هم ترسناک به نظر میرسد، اما حضور آن اغلب منادی خوشبختی، محصول عالی و گلهی پررونق و عدمحضور آن بدشگون است.
اگر معنای ژرف و پنهان این داستانها را درک کنیم، روشن است که جوامع بومی از چیز دیگری بسیار بیشتر میترسیدند: موزونگو؛ یعنی خود خارجیها. کسانی که هیولایی به نام لوکوآتا را میشناختند، معتقد بودند جهانگردان این موجود را با قصد و نیت و بهعنوان وسیلهای برای قربانی کردن طاعون کشتهاند و درست همانطور که انتظار میرفت، زمانی که جردن حدود سال ۱۹۰۸ به دینگونک شلیک کرد، یک بیماری مرگبار، جوامع بومیان ساحل شمالی دریاچه ویکتوریا را فرا گرفت.
وقتی دینگونک ناپدید شد، این جوامع آسیب دیدند. از این گذشته، آنها از این موجود نمیترسیدند: فقط مردان سفیدپوست در برابر این هیولاماهی، لرزه به جانشان میافتاد.
تا به امروز، هیچ مدرک علمی قطعی مبنی بر وجود دینگوک به دست نیامده است. با این حال، این موجود همچنان در افسانهها و داستانهای محلی در اطراف دریاچه ویکتوریا زنده مانده است.
کانال عصر ایران در تلگرام